De oorsprong van het gebruik 'cafard' in het Frans, en in het cultuurlandschap van het moderne België en de Lage landen is wel degelijk stukken ouder dan wat hierover wordt gesuggereerd in bijdragen op 'an internet platform' of app.
In de opzoekingen die ik deed, bleek al voor de vroege 16de eeuw dat schrijvers zich bewust waren van de oorsprong, en de geschiedenis, stukjes overlevering ook in de taal van 'caphard' of cafard. En ze leverden meteen ook het Nederlandse equivalent.
Nu is het zo dat in het Henegouwse tot vandaag, de voornaam Pharahildis, of baan(g)eHilde in het geheugen was gebleven.
Zij zou, of een persoon zo genoemd, zou in de zesde eeuw geleefd hebben. Haar zoon Sint Brixius en goede vriend ene Laurentius zouden tezamen in het ('Walliser' ?) gebied tussen Zwitserland en Oostenrijk geevangeliseerd hebben naar de plaatselijke bevolking toe, waarbij het hen mogelijk was te spreken in hun eigen volkstaal en begrepen te worden door de mensen daar. Dit was duidelijk voor er een Franse of Nederlandse taal bestond.
Dit waren de vroege dagen waar de ene evangelisatiegolf de andere opvolgde.
Haar naam wordt herinnerd tot vandaag in het Gentse.
Gedurende de Noormanse of viking overvallen werden de relieken van Pharahildis door de monikken van Sint Baafs (?) door naar het zuiden vluchtende monikken meegenomen. En onderweg in bewaring gesteld in het huidige Steenokkerzeel ongeveer op het kruispunt van de huidige Haachtsesteenweg en de Tervuerense- of Mechelsesteenweg. Deze werden bij de terugkeer weer meegenomen naar hun eerdere bewaarplaats in Gent.
De Sinte Veerle kapel stond aan de voet van het Steen in Gent, waar later ook het godshuis Het paradijs werd opgericht midden 14de eeuw na de dood van de chastelain Wenemarus (1321 (?), en ging ook onder een andere naam
No comments:
Post a Comment